Η Κύπρος έγινε βρετανική αποικία λόγω της αρχικής κατοχής του νησιού από την Τουρκία και τη μετέπειτα παραχώρησή της στη Μεγάλη Βρετανία. Η βρετανική διακυβέρνηση της Κύπρου διήρκησε 82 χρόνια, από το 1878 έως το 1960, όταν το έθνος διεκδίκησε την ανεξαρτησία του. Οι βασικές αλλαγές που επέφερε η βρετανική διακυβέρνηση στο κυπριακό νομικό σύστημα ήταν η εισαγωγή των αρχών κοινού δικαίου, και συγκεκριμένα το νομικό προηγούμενο, το σκεπτικό των δικαστικών αποφάσεων και η ευθυδικία. Μεταξύ των πράξεων που εισήγαγαν οι Βρετανοί ήταν και ο ποινικός κώδικας. Κάποιοι από τους νόμους που εισήχθησαν ήταν το βρετανικό ποινικό δίκαιο και ο νόμος περί αστικών αδικημάτων. Ορισμένες βρετανικές υποθέσεις με βαρύνουσα σημασία, όπως η υπόθεση Donoghue κατά Stevenson για τον νόμο περί αμέλειας, αποτέλεσαν ισχύον δίκαιο και στην Κύπρο. Μετά το 1960 και την ανεξαρτησία της Κύπρου, υπήρξε μια ώθηση για τη διατήρηση του αγγλικού νομικού συστήματος. Σύμφωνα με τον νόμο των δικαστηρίων (14/60), ενότητα 29(1)(β), προβλέπεται ότι επιπλέον της εφαρμογής του συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και των νόμων που διατηρεί το άρθρο 188 του συντάγματος, τα δικαστήρια της Κύπρου διατηρούν επίσης το κοινό δίκαιο, τις αρχές ευθυδικίας και την αγγλική νομοθεσία που εφαρμόζονταν στην Κύπρο πριν από το 1960. Κατά συνέπεια, οι εμπορικές, κοινωνικές και νομικές νόρμες της Κύπρου είναι παρόμοιες με τις αντίστοιχες του Ηνωμένου Βασιλείου.
Σε διαδικαστικό επίπεδο, η πλειονότητα των δικαστικών διαδικασιών της Κύπρου εμπνέονται από τις αντίστοιχες διαδικασίες του Ηνωμένου Βασιλείου – και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που πολλοί νόμοι μεταφράζονται στην αγγλική γλώσσα. Όπως συμβαίνει και στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Κύπρο παρέχεται το δικαίωμα ορθής διαδικασίας και το δικαίωμα έφεσης. Η αρχή της ορθής διαδικασίας δεν προβλέπεται απλώς από τη νομοθεσία, αλλά εφαρμόζεται σε όλη τη χώρα. Έτσι διασφαλίζεται πως όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα σε δίκαιη και δημόσια δίκη ενώπιον των ομότιμών τους. Ομοίως, οι κατηγορούμενοι έχουν δικαίωμα να παρίστανται στη δίκη τους και δικαίωμα νομικής εκπροσώπησης. Εάν ένας κατηγορούμενος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να προσλάβει νομικό εκπρόσωπο, τότε ο νομικός εκπρόσωπος διορίζεται δημοσία δαπάνη. Εναλλακτικά, ο κατηγορούμενος δύναται να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία και να εξετάσει τους μάρτυρες ο ίδιος προσωπικά, αντί κάποιου επίσημου νομικού εκπροσώπου.
Όπως συμβαίνει και στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχουν διαφορετικές βαθμίδες δικαστηρίων που αναλαμβάνουν διαφορετικές υποθέσεις. Τα Επαρχιακά Δικαστήρια ασχολούνται συνήθως με ποινικές και αστικές υποθέσεις, οι οποίες σε περίπτωση άσκησης έφεσης μπορεί να παραπεμφθούν στο Ανώτατο Δικαστήριο. Το Ανώτατο Δικαστήριο εκδίδει οριστικές αποφάσεις βάσει του διοικητικού δικαίου και ακολουθεί τις αρχές του γαλλικού δικαίου. Επίσης, αυτά τα δικαστήρια εκδικάζουν υποθέσεις πολιτικών αδικημάτων και αδικημάτων που άπτονται της ασφάλειας.
Αντίθετα με το αγγλικό σύστημα, το κυπριακό νομικό σύστημα διαθέτει γραπτό σύνταγμα που βασίζεται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Επίσης, το σύνταγμα εμπνέεται από την εφαρμογή της εν λόγω σύμβασης στις ΗΠΑ και σε όλη την Ευρώπη.
Η Κύπρος έγινε βρετανική αποικία λόγω της αρχικής κατοχής του νησιού από την Τουρκία και τη μετέπειτα παραχώρησή της στη Μεγάλη Βρετανία. Η βρετανική διακυβέρνηση της Κύπρου διήρκησε 82 χρόνια, από το 1878 έως το 1960, όταν το έθνος διεκδίκησε την ανεξαρτησία του. Οι βασικές αλλαγές που επέφερε η βρετανική διακυβέρνηση στο κυπριακό νομικό σύστημα ήταν η εισαγωγή των αρχών κοινού δικαίου, και συγκεκριμένα το νομικό προηγούμενο, το σκεπτικό των δικαστικών αποφάσεων και η ευθυδικία. Μεταξύ των πράξεων που εισήγαγαν οι Βρετανοί ήταν και ο ποινικός κώδικας. Κάποιοι από τους νόμους που εισήχθησαν ήταν το βρετανικό ποινικό δίκαιο και ο νόμος περί αστικών αδικημάτων. Ορισμένες βρετανικές υποθέσεις με βαρύνουσα σημασία, όπως η υπόθεση Donoghue κατά Stevenson για τον νόμο περί αμέλειας, αποτέλεσαν ισχύον δίκαιο και στην Κύπρο. Μετά το 1960 και την ανεξαρτησία της Κύπρου, υπήρξε μια ώθηση για τη διατήρηση του αγγλικού νομικού συστήματος. Σύμφωνα με τον νόμο των δικαστηρίων (14/60), ενότητα 29(1)(β), προβλέπεται ότι επιπλέον της εφαρμογής του συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και των νόμων που διατηρεί το άρθρο 188 του συντάγματος, τα δικαστήρια της Κύπρου διατηρούν επίσης το κοινό δίκαιο, τις αρχές ευθυδικίας και την αγγλική νομοθεσία που εφαρμόζονταν στην Κύπρο πριν από το 1960. Κατά συνέπεια, οι εμπορικές, κοινωνικές και νομικές νόρμες της Κύπρου είναι παρόμοιες με τις αντίστοιχες του Ηνωμένου Βασιλείου.
Σε διαδικαστικό επίπεδο, η πλειονότητα των δικαστικών διαδικασιών της Κύπρου εμπνέονται από τις αντίστοιχες διαδικασίες του Ηνωμένου Βασιλείου – και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που πολλοί νόμοι μεταφράζονται στην αγγλική γλώσσα. Όπως συμβαίνει και στο Ηνωμένο Βασίλειο, στην Κύπρο παρέχεται το δικαίωμα ορθής διαδικασίας και το δικαίωμα έφεσης. Η αρχή της ορθής διαδικασίας δεν προβλέπεται απλώς από τη νομοθεσία, αλλά εφαρμόζεται σε όλη τη χώρα. Έτσι διασφαλίζεται πως όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα σε δίκαιη και δημόσια δίκη ενώπιον των ομότιμών τους. Ομοίως, οι κατηγορούμενοι έχουν δικαίωμα να παρίστανται στη δίκη τους και δικαίωμα νομικής εκπροσώπησης. Εάν ένας κατηγορούμενος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να προσλάβει νομικό εκπρόσωπο, τότε ο νομικός εκπρόσωπος διορίζεται δημοσία δαπάνη. Εναλλακτικά, ο κατηγορούμενος δύναται να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία και να εξετάσει τους μάρτυρες ο ίδιος προσωπικά, αντί κάποιου επίσημου νομικού εκπροσώπου.
Όπως συμβαίνει και στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχουν διαφορετικές βαθμίδες δικαστηρίων που αναλαμβάνουν διαφορετικές υποθέσεις. Τα Επαρχιακά Δικαστήρια ασχολούνται συνήθως με ποινικές και αστικές υποθέσεις, οι οποίες σε περίπτωση άσκησης έφεσης μπορεί να παραπεμφθούν στο Ανώτατο Δικαστήριο. Το Ανώτατο Δικαστήριο εκδίδει οριστικές αποφάσεις βάσει του διοικητικού δικαίου και ακολουθεί τις αρχές του γαλλικού δικαίου. Επίσης, αυτά τα δικαστήρια εκδικάζουν υποθέσεις πολιτικών αδικημάτων και αδικημάτων που άπτονται της ασφάλειας.
Αντίθετα με το αγγλικό σύστημα, το κυπριακό νομικό σύστημα διαθέτει γραπτό σύνταγμα που βασίζεται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Επίσης, το σύνταγμα εμπνέεται από την εφαρμογή της εν λόγω σύμβασης στις ΗΠΑ και σε όλη την Ευρώπη.
-
Add a note